ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ-ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Εισαγωγή

• Το Έθνος δεν είναι απλώς γεωγραφία. Είναι Ιστορία, Αίμα και Μνήμη. Δεν φτιάχτηκε σε γραφεία, αλλά σε βουνά, σε πεδιάδες, σε θάλασσες, με σταυρούς, με θυσίες, με όρκους και με δάκρυα.
• Τα εθνικά μας ζητήματα δεν είναι “θέματα προς επίλυση”. Είναι πληγές ανοιχτές. Είναι η Βόρειος Ήπειρος, η Κύπρος, το Αιγαίο, η Θράκη, η Μακεδονία. Είναι η ταυτότητά μας. Είναι το δικαίωμά μας να υπάρχουμε, να θυμόμαστε, να διεκδικούμε.
• Όποιος ξεχνάει το Έθνος του, το πουλάει. Κι εμείς δεν είμαστε από αυτούς. Εδώ θα μιλήσουμε καθαρά – χωρίς φίλτρα, χωρίς φόβο. Για την Πατρίδα, για την Ιστορία, για την Αλήθεια.
• Γιατί το Έθνος δεν πεθαίνει όταν του πάρεις τη γη. Πεθαίνει όταν του πάρεις τη Μνήμη. Κι εμείς θα φροντίσουμε να μη χαθεί ποτέ.

ΕΝΟΤΗΤΕΣ

ΑΡΘΡΟ 3°

Χωρίς Γεννήσεις, Χωρίς Πατρίδα – Το Δημογραφικό Ως Εθνικός Συναγερμός

Αν υπάρχει ένα πρόβλημα πιο επικίνδυνο από την οικονομία, την ανεργία, ή την παράνομη μετανάστευση, είναι αυτό που δεν ακούγεται, δεν πουλάει στα δελτία και δεν ξεσηκώνει συνθήματα: η κατάρρευση του δημογραφικού ιστού της Ελλάδας.

Δεν είναι θεωρία. Δεν είναι πρόβλεψη. Είναι ήδη εδώ – και η χώρα το βιώνει, χρόνο με τον χρόνο, χωριό με το χωριό, σχολείο με το σχολείο

Τι λένε τα στοιχεία: Η Ελλάδα γερνάει ,σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ (2024), η μέση ηλικία του Έλληνα είναι 46,1 έτη, από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Το 1971 ήταν μόλις 32,5.

 Οι γεννήσεις μειώνονται δραματικά: Το 2023 καταγράφηκαν 83.500 γεννήσεις, ενώ οι θάνατοι ξεπέρασαν τις 135.000. Έχουμε μείωση πληθυσμού ~52.000 άτομα το χρόνο.

 Σχολεία κλείνουν: Τα τελευταία 15 χρόνια έχουν κλείσει ή συγχωνευθεί πάνω από 1.000 σχολεία, κυρίως σε χωριά και ακριτικές περιοχές.

 Οι νέοι φεύγουν: Περισσότεροι από 500.000 Έλληνες νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό από το 2010 – στην ουσία ένας πληθυσμός μεγαλύτερος από τη Θεσσαλονίκη.

Ο δείκτης γονιμότητας βρίσκεται στο 1,3 παιδιά/γυναίκα, ενώ το ελάχιστο για διατήρηση πληθυσμού είναι το 2,1.(Πηγή: Eurostat, 2023)

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Η Ελλάδα δεν ανανεώνεται πληθυσμιακά. Ολόκληρες περιοχές – κυρίως η ύπαιθρος, τα νησιά, η Θράκη – αδειάζουν. Η εθνική ασφάλεια απειλείται όταν δεν υπάρχει νέος πληθυσμός να υπερασπιστεί τα σύνορα. Η οικονομία καταρρέει όταν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι. Το σύστημα υγείας και συντάξεων καταρρέει όταν οι ηλικιωμένοι αυξάνονται και οι νέοι μειώνονται. Η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε μια γη γερόντων, χωρίς μέλλον.

Οι "λύσεις" που προωθούνται δεν είναι λύσεις: Κάποιοι προτείνουν ως λύση την εισαγωγή ξένων πληθυσμών. Όμως αυτό δεν είναι δημογραφική αναγέννηση – είναι πληθυσμιακή αντικατάσταση.

Δεν μπορούμε να λύσουμε την υπογεννητικότητα αλλοιώνοντας την εθνική ταυτότητα. Η Γαλλία και το Βέλγιο έχουν ήδη “απαντήσει” σ’ αυτό: πόλεις χωρίς Ευρωπαίους, γκέτο, κοινωνική αποσύνθεση, ριζοσπαστικοποίηση.

Τι πρέπει να γίνει; 

Δεν είναι αργά – αν υπάρξει πολιτική βούληση και εθνική συνείδηση.

1. Στήριξη της οικογένειας

– Επίδομα πρώτου παιδιού, Μείωση ΦΠΑ σε βρεφικά είδη, Φοροαπαλλαγές για οικογένειες με 1+ παιδιά

–Δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών στην περιφέρεια

2. Ενίσχυση της ελληνικής υπαίθρου

– Επιδότηση για νέους αγρότες και ζευγάρια που μετακομίζουν σε χωριά και σε πόλεις κοντά στα σύνορα όπως την Ορεστιάδα στον Βόρειο Έβρο

– Υποδομές (ίντερνετ, σχολεία, γιατροί) για να μπορεί να ζήσει μια οικογένεια, αξιοπρέπεια και σεβασμό 

3. Καμπάνιες για τις αξίες της οικογένειας και της τεχνογονίας.

– Αντί να "προοδεύουμε" ακυρώνοντας τον ρόλο της μητρότητας, να επαναφέρουμε την τιμή της και την αξία της όπου είναι ανεκτίμητη!

4. Εθνική Στρατηγική Αναγέννησης

Δεν σώζεται ένα έθνος από την οικονομία, αλλά από τα παιδιά του.

Συμπέρασμα: Το δημογραφικό δεν είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα. Είναι υπαρξιακό. Αν συνεχίσουμε έτσι, σε 50 χρόνια η Ελλάδα δεν θα είναι ελληνική. Όχι επειδή θα την κατακτήσουν με όπλα, αλλά επειδή δεν θα υπάρχει κανείς να την υπερασπιστεί. Θα έχουμε παραδώσει τη σκυτάλη χωρίς μάχη.

🇬🇷 Και κάτι τελευταίο:

Όταν ένας λαός δεν φροντίζει τις μανάδες του και δεν αγαπά τα παιδιά του, τότε απλώς παρακολουθεί την ίδια του την κηδεία σε αργή κίνηση.

Η Ελλάδα χρειάζεται όχι περισσότερους λαθρομετανάστες ή οικονομικούς μετανάστες, αλλά περισσότερους Έλληνες.

Αποδέχομαι τον Μετανάστη που έρχεται από πόλεμο με χαρτιά για να σώσει την οικογένειά του αναζητώντας ειρήνη και να σέβεται τον λαό και τη χώρα που τον φιλοξενεί, όχι όμως τον Λαθρομετανάστη!!!

ΑΡΘΡΟ 4

Εθνική Παιδεία: Το Τελευταίο Οχυρό

Η Παιδεία είναι το τείχος. Αν πέσει, δεν θα χρειαστούν όπλα – ο εχθρός θα περάσει μέσα από την ψυχή. Σήμερα, το ελληνικό σχολείο δεν χτίζει χαρακτήρες· χτίζει σύγχυση. Η εθνική μνήμη σβήνει, η γλώσσα χαλαρώνει, η πίστη σχετικοποιείται. Όλα "ίσως", όλα "εναλλακτικά", όλα "ίδια". Δεν είναι πρόοδος. Είναι ακύρωση.

Η Κατάρρευση με Αριθμούς

• 47,2% των Ελλήνων 15χρονων δεν φτάνουν ούτε το βασικό επίπεδο στα Μαθηματικά (PISA 2022).
• 37,6% αδυνατούν να κατανοήσουν ένα βασικό κείμενο.
• Μόλις 2% εμφανίζουν προχωρημένες γλωσσικές δεξιότητες (Ευρωπαϊκός μέσος όρος: 6,5%).
• Στη Φυσική: 37,3% κάτω από το όριο.

Αυτά δεν είναι ποσοστά αποτυχίας. Είναι σημάδια εθνικού λήθαργου.

Παιδεία χωρίς Πυρήνα

Το σχολείο δεν μορφώνει· προωθεί δεξιότητες χωρίς ταυτότητα. Η Ιστορία αποδομείται, η Γλώσσα χαλαρώνει, τα Θρησκευτικά γίνονται "διαπολιτισμικά". Δεν διδάσκουμε το ποιοι είμαστε – μαθαίνουμε πώς να ξεχάσουμε.

Η διδασκαλία των Αρχαίων μειώθηκε. Από 4 ώρες την εβδομάδα στην Α’ Λυκείου, έπεσε στις 2. Οι ώρες διδασκαλίας για τις ξένες γλώσσες αυξήθηκαν. Όχι όμως για την ελληνική. Ο μαθητής μαθαίνει να μιλά ξένα πριν αρθρώσει ελληνικά και το ελληνικό σχολείο μοιάζει με γραφείο διαβατηρίων. Δεν προετοιμάζει Έλληνες· προετοιμάζει ουδέτερους.

Η γλώσσα ως Γραμμή Άμυνας είναι το ξίφος και το ασπίδιο. Αν δεν ξέρεις να μιλάς, δεν ξέρεις και να σκέφτεσαι. Το 56% των μαθητών δεν κατέχει βασικό λεξιλόγιο. Η ανάγνωση έγινε αγγαρεία. Η γραφή, κόπος. Η γλώσσα είναι κρίκος. Αν κοπεί, το έθνος γίνεται πλήθος. Οι πρόγονοι δεν μεταγγίζονται στα παιδιά με λόγια του TikTok.

Από το Νήπιο έως το Λύκειο – Η Ανάταξη

Η ανάταξη της Παιδείας δεν χρειάζεται τεχνοκρατία. Θέλει Πίστη, Μέτρο, και Τόλμη. Θέλει τα σωστά μαθήματα, στις σωστές ηλικίες:

Νηπιαγωγείο – Δημοτικό

• Θρησκευτική αγωγή: αξίες, προσευχή, ήθος.
• Ζωγραφική, τραγούδι, ελληνικά παραμύθια.
• Ελληνική γλώσσα – ορθογραφία, ανάγνωση, προφορικός λόγος.
• Ιστορία με αφήγηση – Ο Ηρακλής, η Μπουμπουλίνα, το 1821. Όχι ημερομηνίες. Πρόσωπα.

Γυμνάσιο – Λύκειο

• Αρχαία Ελληνικά – όχι μόνο γραμματική. Νόημα, φιλοσοφία, κατανόηση.
• Ιστορία ως συνέχεια, όχι ως αποκοπή.
• Πολιτειακή αγωγή – Σύνταγμα, Δικαιώματα, Υποχρεώσεις.
• Γυμναστική, με πειθαρχία και έννοια του σώματος και της ευγενής άμιλλας , νους υγιής εν σώματι υγιή.
• Φυσική, , Χημεία, Μαθηματικά, όχι ως μόνο ως τύποι. Αλλά ως εργαλεία σκέψης.
• Θρησκευτικά – με αλήθεια, όχι "θρησκειολογία". Ο Χριστιανισμός ως συνέχεια του πολιτισμού.

Το Σύστημα Σπρώχνει Εκτός Πίστης και Εθνικής Ταυτότηταςω. Το 60–70% των μαθητών αναγκάζονται σε φροντιστήρια για να μάθουν όσα δεν διδάσκει το σχολείο. Στα φροντιστήρια οι γονείς πληρώνουν την Παιδεία που τους έκλεψε το κράτος. Τα παιδιά αναπτύσσουν «εκπαιδευτικό κυνισμό» – μαθαίνουν για να φύγουν, όχι για να μείνουν.

Το Τελευταίο Σκαλοπάτι : Αν χαθεί η Παιδεία, χάνεται το Έθνος χωρίς κανονιοβολισμούς. Όσοι θέλουν έναν λαό χωρίς ταυτότητα, δεν θα στείλουν στρατό. Θα γράψουν τα βιβλία του. Θα κάνουν την Ιστορία του «πολιτισμική διαδρομή», τη γλώσσα του «εργαλείο επικοινωνίας», και την πίστη του «ένα από τα πολλά».

Όποιος όμως αντιστέκεται, διδάσκει.

Δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία χωρίς εθνική Παιδεία. Δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα με παιδιά που δεν ξέρουν τι είναι η Ελλάδα. Η Παιδεία δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Είναι το τελευταίο οχυρό.

ΑΡΘΡΟ 5°

Το Έθνος σε Πτώση: Η Πολιορκία της Ελλάδας και η Ανάγκη για Εθνική Αναγέννηση

Όταν ένα Έθνος χάνει τη μνήμη του, την Πίστη του και τον λαό του, κινδυνεύει όχι από τους εχθρούς του, αλλά από την ίδια του την απουσία.

 

Η Ελλάδα, ιστορικά φάρος πολιτισμού, πνευματικής ακτινοβολίας και θυσιαστικής αντοχής, αντιμετωπίζει σήμερα μία από τις σοβαρότερες κρίσεις της νεώτερης ιστορίας της. Δεν πρόκειται απλώς για οικονομική ή πολιτική κρίση. Πρόκειται για μία υπαρξιακή κρίση. Το ελληνικό Έθνος – όχι απλώς το κράτος – βάλλεται ταυτόχρονα στο σώμα και στο πνεύμα του. Η δημογραφική κατάρρευση, η πνευματική έκπτωση, η πολιτισμική αλλοίωση και η γεωπολιτική υποταγή δεν είναι μεμονωμένα φαινόμενα. Είναι ταυτόχρονες όψεις της ίδιας βαθιάς παρακμής, της ίδιας ιστορικής πορείας προς αφανισμό, εάν δεν υπάρξει ανατροπή.

Το ερώτημα δεν είναι απλώς τι πρέπει να γίνει. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ακόμη ζωντανή η ψυχή του Έθνους που να μπορεί να πράξει το αναγκαίο.

 

1. Η Πνευματική Αποδόμηση: Το Έθνος χωρίς Ψυχή

Κάθε Έθνος επιβιώνει όχι μόνο με στρατό και σύνορα, αλλά με Πίστη, Γλώσσα, Μνήμη και Ηθική. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, όλα αυτά βρίσκονται υπό συστηματικό πόλεμο. Ο ελληνικός λαός εκκοσμικεύεται, αποχριστιανίζεται και αποκόπτεται από τις πνευματικές του ρίζες. Η Ορθοδοξία, που για αιώνες αποτέλεσε όχι απλώς θρησκευτική ταυτότητα αλλά τρόπο υπάρξεως, έχει μετατραπεί για πολλούς σε κοινωνική σύμβαση ή προαιρετική παράδοση. Οι νέοι μεγαλώνουν δίχως ουσιαστική επαφή με την Πίστη, ενώ τα σχολεία διδάσκουν έναν απονευρωμένο, σχετικιστικό ουμανισμό, στον οποίο ο Χριστός και η Ελλάδα είτε απουσιάζουν είτε παρουσιάζονται ως εμπόδια προόδου.

 

Η ελληνική γλώσσα – όργανο φιλοσοφίας, λειτουργίας και εθνικής συνείδησης – υποβαθμίζεται και παραμορφώνεται. Η ιστορία διδάσκεται αποσπασματικά ή με ενοχικά φίλτρα, ενώ οι ήρωες του 1821 αντιμετωπίζονται από ορισμένους ως εθνικιστές ή «αναχρονιστικές» μορφές. Η ελληνική εθνική ταυτότητα παρουσιάζεται ως στενή, επιθετική ή ξεπερασμένη. Οι έννοιες Έθνος, Πατρίδα, Ορθοδοξία γίνονται αντικείμενο ειρωνείας ή προσβολής σε μέσα ενημέρωσης, πανεπιστήμια και δημόσιο λόγο. Η μετατροπή των Ελλήνων σε «παγκοσμιοποιημένους πολίτες του κόσμου» είναι ο στόχος ενός συστήματος που απεχθάνεται τη ρίζα, την παράδοση και το ιερό.

Ένα Έθνος χωρίς πνευματική συνοχή είναι ήδη νικημένο. Όταν δεν ξέρεις ποιος είσαι, δεν μπορείς να αγωνιστείς για τίποτα. Η πνευματική παραίτηση προηγείται της εθνικής ήττας.

2. Η Δημογραφική Κατάρρευση: Το Έθνος χωρίς Λαό

Παράλληλα με την πνευματική έκπτωση, το ελληνικό Έθνος βιώνει μια άνευ προηγουμένου δημογραφική κρίση. Η υπογεννητικότητα έχει λάβει διαστάσεις εθνικής απειλής. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται σταθερά, με την αναλογία γεννήσεων/θανάτων να παραμένει αρνητική εδώ και χρόνια. Οι γεννήσεις το 2023 υποχώρησαν σε ιστορικά χαμηλό. Η δημογραφική πυραμίδα έχει ανατραπεί. Ο πληθυσμός γερνά. Η ύπαιθρος ερημώνει. Τα σχολεία κλείνουν. Ολόκληρες περιοχές του εθνικού κορμού αδειάζουν.

Την ίδια στιγμή, η αθρόα είσοδος παράνομων μεταναστών από Ασία και Αφρική συνεχίζεται. Σε πολλές περιοχές, οι γεννήσεις αλλοδαπών υπερβαίνουν αυτές των Ελλήνων. Οι πληθυσμιακές αλλοιώσεις γίνονται πλέον εμφανείς: από τα σχολεία έως τις τοπικές αγορές, από τα νησιά έως τα αστικά κέντρα. Πρόκειται για μια δημογραφική αντικατάσταση, η οποία υποστηρίζεται από ξένες ΜΚΟ, διεθνείς οργανισμούς και ελληνικές κυβερνήσεις που φοβούνται να μιλήσουν για εθνική συνέχεια.

Δεν πρόκειται για προσφυγικό φαινόμενο. Πρόκειται για ένα σιωπηλό αλλά συστηματικό σχέδιο αλλοίωσης του εθνολογικού χαρακτήρα της χώρας. Και όποιος τολμά να το κατονομάσει, λοιδορείται ως «ακραίος» ή «ρατσιστής». Όμως τα νούμερα είναι αδιάψευστα. Σε λίγες δεκαετίες, αν η κατάσταση συνεχιστεί, η Ελλάδα δεν θα είναι πια εθνικά ελληνική.

3. Η Γεωπολιτική Υποταγή: Το Έθνος χωρίς Κυριαρχία

Η Ελλάδα παραμένει γεωπολιτικά εγκλωβισμένη σε ένα πλέγμα εξαρτήσεων, χωρίς σαφές εθνικό δόγμα, χωρίς αυτοτελή στρατηγική και χωρίς ισχυρή εθνική ηγεσία. Οι τουρκικές απειλές συνεχίζονται μεθοδικά, από τη Θράκη έως την ΑΟΖ, από την Κύπρο έως το Αιγαίο. Η Άγκυρα λειτουργεί με επεκτατική συνέπεια, ενώ η Αθήνα απαντά με διπλωματικά μισόλογα και διεθνείς εκκλήσεις.

Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε γεωπολιτικό προτεκτοράτο. Οι αποφάσεις για την άμυνα, την ενέργεια, τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική καθορίζονται με βάση τη βούληση ισχυρών δυνάμεων. Οι βάσεις πολλαπλασιάζονται, αλλά η αποτροπή δεν ενισχύεται. Οι εθνικές «κόκκινες γραμμές» γίνονται ελαστικές. Ο διεθνιστικός φιλειρηνισμός υποκαθιστά την εθνική αποφασιστικότητα. Η Κύπρος παραμένει υπό κατοχή, και το πολιτικό προσωπικό της χώρας αδυνατεί να αρθρώσει ρητορική εθνικής διεκδίκησης.

Ένα Έθνος που δεν ορίζει τα σύνορά του και τις στρατηγικές του προτεραιότητες, δεν μπορεί να επιβιώσει ως ανεξάρτητη δύναμη.

4. Η Εθνική Αναγέννηση: Ο Χρόνος Τελειώνει

Απέναντι σε αυτή την τριπλή πολιορκία – πνευματική, δημογραφική, γεωπολιτική – το ελληνικό Έθνος χρειάζεται ριζική, επώδυνη αλλά σωτήρια ανασυγκρότηση.

Η αναγέννηση δεν θα έρθει από «προγράμματα» ή «επενδύσεις». Θα έρθει από τη στροφή στην ουσία του Έθνους:

– στην Πίστη στον Χριστό

– στην Παιδεία που διδάσκει Γλώσσα, Ιστορία και Ηθική και η αρχαία φιλοσοφία και ευγενής άμιλλας των Ελλήνων προγόνων μας,

– στην Οικογένεια ως θεμέλιο της κοινωνίας,

– στην ανάδειξη των αγνών, τίμιων και αποφασισμένων Ελλήνων που θέλουν να σηκώσουν τον σταυρό της Ανόρθωσης.

Το κράτος οφείλει να στηρίξει με πράξεις και όχι με διακηρύξεις:

Τη γεννητικότητα των Ελλήνων.

Την Ορθόδοξη Παιδεία.

Την επιστροφή των νέων στην ύπαιθρο.

Την ασφάλεια των συνόρων.

Τη δημιουργία πνευματικού φρονήματος και ηθικής αντίστασης. Η απελευθέρωση του Έθνους σήμερα δεν γίνεται με όπλα. Γίνεται με την αλήθεια, την αγιότητα, την παρρησία και τη θυσία.

Η Ελλάδα σήμερα δεν έχει την πολυτέλεια της αδιαφορίας. Αν δεν υπάρξει άμεση εθνική αφύπνιση, η απώλεια θα είναι μη αναστρέψιμη. Η Ιστορία δεν συγχωρεί τα Έθνη που αυτοκαταργούνται.

Η Ελλάς σώθηκε πολλές φορές από τα βάθη του θανάτου. Όχι από αριθμούς ή συμμάχους, αλλά από το φρόνημα, την πίστη και την καρτερία των παιδιών της. Αυτό το φρόνημα πρέπει να αναστηθεί ξαν

Γιατί ένα Έθνος δεν πεθαίνει όταν το κατακτούν, αλλά όταν ξεχάσει ποιο είναι.

ΑΡΘΡΟ 6°

Η Διπλή Μέγγενη της Τουρκίας: Ο Λαθροεποικισμός της Ανατολικής Μεσογείου

 

Η Τουρκία επιταχύνει το σχέδιό της για τον γεωπολιτικό αποκλεισμό της Ελλάδας και της Κύπρου, μέσω ενός νέου διδύμου «μνημονίων» με κυβερνήσεις μη σταθερών κρατών: τη Λιβύη και πλέον τη Συρία. Η στρατηγική της Άγκυρας βασίζεται σε παράλληλη δημιουργία τετελεσμένων σε θαλάσσιες ζώνες και σε μεταναστευτικές ροές, με σκοπό τη νομιμοποίηση του τουρκικού επεκτατισμού και την πίεση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

1. Το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο: Παράνομο αλλά Ενεργό

Το Μνημόνιο Οριοθέτησης Θαλασσίων Ζωνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης υπεγράφη στις 27 Νοεμβρίου 2019 μεταξύ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Φαγιέζ αλ-Σαράτζ, πρωθυπουργού της τότε Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Τρίπολης.

Η Ελλάδα το έχει καταγγείλει ως παράνομο με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982), καθώς αγνοεί την ύπαρξη ελληνικών νησιών όπως η Κρήτη, η Ρόδος και το Καστελόριζο, τα οποία έχουν πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση το χαρακτήρισε ανυπόστατο (Ψήφισμα Ευρωκοινοβουλίου 18 Δεκεμβρίου 2019).

Ωστόσο, η Τουρκία συνεχίζει να το χρησιμοποιεί ως «πλαίσιο αναφοράς» για τις έρευνες τουρκικών πλοίων στη Μεσόγειο.

Πηγές:

• United Nations Division for Ocean Affairs and the Law of the Sea (DOALOS), 2020
• European External Action Service, "Statement on the Turkey-Libya MoU", 8/12/2019
• Ελληνικό ΥΠΕΞ, "Απάντηση στις δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών", 2023

 

2. Νέο Μνημόνιο Τουρκίας–Συρίας: De Facto Αναγνώριση του Ψευδοκράτους

Στις 3 Ιουλίου 2025, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν επιβεβαίωσε σε επιστολή προς το τουρκικό κοινοβούλιο ότι διεξάγονται συνομιλίες με τη μεταβατική συριακή κυβέρνηση για "τεχνική συνεργασία σε θαλάσσια δικαιοδοσία".

Η συμφωνία, εάν υπογραφεί, θα συνδέσει τη συριακή ακτή με το τουρκικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», ενισχύοντας τη στρατιωτική παρουσία της Άγκυρας στη Μεσόγειο και αφήνοντας εκτός κάλυψης την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αναλυτές σημειώνουν ότι πρόκειται για έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους, καθώς εμπλέκει το κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου ως «τουρκική προέκταση» σε ενδεχόμενη ΑΟΖ.

Πηγές:

• Middle East Eye, “Turkey-Syria Talks on Maritime Jurisdiction”, 4/7/2025
• Nordic Monitor, “Turkey Expands Blue Homeland Doctrine to Syrian Waters”, 6/7/2025
• Carnegie Middle East Center, "Maritime Zones and Regional Rivalries", 2024

 

3. Μεταναστευτικό ως Υβριδικό Όπλο

Η Τουρκία εργαλειοποιεί τις μεταναστευτικές ροές για να πιέσει την Ελλάδα και την Ε.Ε., όπως έχει πράξει στον Έβρο (2020) και στα Δωδεκάνησα. Νέο κύμα παράνομων μεταναστών φθάνει μέσω της ανατολικής Λιβύης προς την Κρήτη.

Η Frontex καταγράφει αύξηση 42% στις αποβιβάσεις μεταναστών από Λιβύη προς ελληνικά νησιά το πρώτο εξάμηνο του 2025. Τα δίκτυα διακίνησης συνδέονται με τουρκικές υπηρεσίες, σύμφωνα με πληροφορίες της Europol.

Πηγές:

• Frontex Risk Analysis Report 2025
• EUROPOL Report on Human Smuggling Networks, Μάιος 2025
• Ελληνικό Λιμενικό Σώμα – Ετήσια Έκθεση 2025

 

4. Διπλωματικό Κενό – Εθνική Εγκλωβισμένη Σιωπή

Η Αθήνα επιχειρεί επαφές με τη λιβυκή πλευρά της Βεγγάζης, τον στρατάρχη Χάφταρ, σε μια προσπάθεια να μπλοκάρει την επικύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου από τη Λιβυκή Βουλή. Η Αίγυπτος, βασικός στρατηγικός εταίρος της Ελλάδας στην περιοχή, έχει ζητήσει την παρέμβαση των ΗΠΑ.

Η Ε.Ε., ωστόσο, διατηρεί στάση ουδετερότητας. Η Γερμανία αρνείται να καταδικάσει ευθέως τις τουρκικές πρακτικές, διατηρώντας συμφέροντα στρατιωτικής και ενεργειακής συνεργασίας με την Άγκυρα.

Πηγές:

• Reuters, “EU Divided on Turkey’s Libya Policy”, 2025
• Politico Europe, “Germany’s Cautious Stance on Eastern Med”, 2024
• ΥΠΕΞ Αιγύπτου – Δηλώσεις 5/7/2025

 

5. Εθνική Στρατηγική: Από Αντίδραση σε Πρωτοβουλία

Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αναλάβουν επιθετική διπλωματική και θεσμική στρατηγική. Δεν αρκούν οι καταγγελίες. Απαιτούνται:

• Άμεση προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για ακύρωση όλων των παράνομων μνημονίων.
• Συμμαχία με Αίγυπτο, Ισραήλ, Ινδία, και χώρες του Ινδο-Ειρηνικού, με αιχμή τις θαλάσσιες οριοθετήσεις.
• Νομοθετική θωράκιση ελληνικών ΑΟΖ με παρουσία Π.Ν. και ενίσχυση ενεργειακής έρευνας.
• Διπλωματικός αποκλεισμός του ψευδοκράτους και προώθηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στα Ηνωμένα Έθνη.
• Ανάσχεση της παράνομης μετανάστευσης με αναστολή των fast-track ασύλων και επαναπροωθήσεις.

 

Το Συμπέρασμα Που Βγάζω:

Η Τουρκία εφαρμόζει μεθοδικά το δόγμα του «τετελεσμένου». Αν η Ελλάδα συνεχίσει να αντιδρά καθυστερημένα, θα βρεθεί εγκλωβισμένη σε ένα νέο γεωπολιτικό καθεστώς, στο οποίο η νομιμότητα θα έχει ήδη υποκατασταθεί από την ισχύ.

Οφείλουμε να κινηθούμε τώρα. Με αποφασιστικότητα, στρατηγική και πυρήνα την Εθνική Κυριαρχία. Το Διεθνές Δίκαιο βοηθά μόνο εκείνους που το υπερασπίζονται έμπρακτα.

ΑΡΘΡΟ 7°

Άρθρο 49 της Συνθήκης της Γενεύης: Το Όπλο που δεν Χρησιμοποιεί η Ελλάδα

Το Άρθρο 49 της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης (1949), η οποία αφορά την προστασία των αμάχων σε καιρό πολέμου, αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά νομικά όπλα κατά της παράνομης μεταφοράς πληθυσμών σε κατεχόμενα εδάφη. Στην παράγραφο 6 δηλώνεται ρητά:

«Η Κατοχική Δύναμη δεν δύναται να μεταφέρει μέρος του δικού της πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει.» [1]

Η διάταξη αυτή καθιστά τον εποικισμό έγκλημα πολέμου, αναγνωρισμένο και από το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου [2]. Παρ' όλα αυτά, η Ελλάδα δεν το αξιοποιεί επαρκώς, ούτε για την Κύπρο, ούτε για τη Βόρεια Ήπειρο, ούτε για το εσωτερικό της, όπου η εισαγόμενη πληθυσμιακή αλλοίωση λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

 

Η Κύπρος – Ο Τουρκικός Εποικισμός και η Διεθνής Σιωπή

Από το 1974, η Τουρκία μετέφερε στα κατεχόμενα πάνω από 150.000 εποίκους από την Ανατολία, με στόχο την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου [3]. Αυτό παραβιάζει ευθέως το Άρθρο 49, καθώς πρόκειται για μεταφορά πληθυσμού της Κατοχικής Δύναμης σε υπό κατοχή περιοχή.

Η ίδια η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με το Ψήφισμα 37/253 (1983) έχει καταγγείλει τις ενέργειες της Τουρκίας ως παράνομες [4]. Παρά ταύτα, καμία προσφυγή κατά της Τουρκίας στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο δεν έχει υποβληθεί από την Ελλάδα ή την Κυπριακή Δημοκρατία, βάσει της Συνθήκης της Γενεύης.

Πρόκειται για διαρκές έγκλημα εποικισμού, που νομιμοποιείται de facto μέσω των "εκλογών" στο ψευδοκράτος και της απόδοσης ιθαγένειας στους εποίκους [5].

 

Η Βόρεια Ήπειρος – Η Άρρητη Εθνοκάθαρση

Στη Βόρεια Ήπειρο, εκατοντάδες ελληνικής καταγωγής πολίτες υφίστανται πιέσεις να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, είτε μέσω μαζικών απαλλοτριώσεων, είτε μέσω μεταφοράς αλβανικού πληθυσμού στα παραδοσιακά ελληνικά χωριά [6].

Η αποδυνάμωση της ελληνικής παρουσίας σε περιοχές όπως η Χιμάρα και το Αργυρόκαστρο συνιστά μια σιωπηλή μορφή εποικισμού από πλευράς του αλβανικού κράτους. Δεν είναι στρατιωτική κατοχή, αλλά είναι συντεταγμένη πληθυσμιακή μεταβολή με εθνοπολιτικά χαρακτηριστικά, παραβιάζοντας το πνεύμα του Άρθρου 49.

Η Αθήνα περιορίζεται σε χλιαρές ανακοινώσεις, χωρίς θεσμικές ενέργειες σε διεθνή φόρα.

 

Η Ελλάδα – το σημαίνει το Άρθρο 49 (Συνθήκης της Γενεύης) για τον λαθροεποικισμό ως Υβριδικό Πόλεμο

 

Η κατάσταση στο εσωτερικό της Ελλάδας προσλαμβάνει πλέον γεωπολιτική διάσταση.

Από το 2015 έως σήμερα, πάνω από 1 εκατομμύριο παράνομοι μετανάστες έχουν εισέλθει στη χώρα, με επίκεντρο τα νησιά και τις παραμεθόριες περιοχές [7].

Το κράτος όχι μόνο δεν αναχαιτίζει τις ροές, αλλά τις διευκολύνει μέσω δομών φιλοξενίας και ΜΚΟ.

Σε πολλές περιοχές, όπως η Λέσβος, η Σάμος, η Ρόδος, η Κως και η Θράκη, παρατηρείται πληθυσμιακή αλλοίωση και αλλοθρησκευτική πίεση.

Η Τουρκία εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό (όπως έκανε στον Έβρο το 2020) για να πλήξει την εθνική συνοχή της Ελλάδας [8].

Αν και η Συνθήκη της Γενεύης δεν αφορά ειρηνικά κράτη μεταξύ τους, η αρχή της μη μεταφοράς πληθυσμών σε στρατηγικές περιοχές εφαρμόζεται όταν υπάρχει υβριδική ή έμμεση επιβολή [9].

Η Ελλάδα οφείλει να καταγγείλει το φαινόμενο αυτό ως πολιτικά καθοδηγούμενο εποικισμό.

 

Η Ευθύνη της Ελλάδας – Από Παθητικότητα σε Δράση

 

Η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέλος της Συνθήκης της Γενεύης από το 1954 [10]. Άρα έχει:

Το δικαίωμα να επικαλεστεί το Άρθρο 49 στα Ηνωμένα Έθνη, στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο ΔΠΔ.

Την υποχρέωση να προστατεύσει τους πληθυσμούς που απειλούνται (Κύπρος, Β. Ήπειρος, ελληνικό έδαφος).

Τη δυνατότητα να κινητοποιήσει διπλωματικά και νομικά εργαλεία για να μπλοκάρει τον εποικισμό.

Η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή στην εθνική υποταγή. Ο εποικισμός δεν είναι φαινόμενο του παρελθόντος. Είναι όπλο στρατηγικής αλλοίωσης του έθνους.

Το Συμπέρασμα μου: 

Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει απλός παρατηρητής, όταν διεθνώς κατοχυρωμένες αρχές καταπατώνται σε βάρος της. Το Άρθρο 49 είναι μια νομική βόμβα, που εμείς δεν πυροδοτούμε. Η Κύπρος φωνάζει. Η Ήπειρος αιμορραγεί. Η ενδοχώρα απειλείται.

Αν δεν επικαλεστούμε τη Δικαιοσύνη, θα μιλήσει η Ιστορία. Και θα είναι ανελέητη.

ΑΡΘΡΟ 8°

Αλήθεια για την Κύπρο: Πώς η Προδοσία και η Βρετανία Παρέδωσαν το Νησί στην Τουρκία (1974)

 

Εισαγωγή:

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο ενός στρατιωτικού αιφνιδιασμού. Ήταν το αποκορύφωμα ενός πολυεθνικού σχεδίου συνενοχής, προδοσίας και γεωπολιτικών συμφερόντων, όπου καθοριστικό ρόλο έπαιξε η Μεγάλη Βρετανία, η ελληνική χούντα και η παθητική στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα, εάν δεν είχε προδοθεί εκ των έσω και δεν ήταν υποτελής των "συμμάχων", θα μπορούσε να είχε υπερασπιστεί το νησί και τον Ελληνισμό της Κύπρου.

 

Το Σχέδιο: Από το 1955 μέχρι το 1974 – η υπονόμευση της Ενωσης

Η Κύπρος, από τα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), μπήκε στο στόχαστρο των Βρετανών και των Τούρκων. Η Συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου (1960) δημιούργησε το γνωστό τριμερές καθεστώς (Ελλάδα – Τουρκία – Ην. Βασίλειο) που νομιμοποιούσε το ξένο δίκαιο πάνω σε ελληνική γη [1].

Η Βρετανία, για να διατηρήσει τις βάσεις της στο νησί και να αποτρέψει ένωση με την Ελλάδα, επέβαλε ένα συνταγματικό τερατούργημα που έσπειρε διαίρεση μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων [2].

 

Η Τουρκική Εισβολή: Όχι μόνο εισβολή – αλλά αποτέλεσμα σχεδίου

 

Η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974 με την επιχείρηση "Αττίλας Ι", επικαλούμενη το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας κατά του Μακαρίου. Όμως η εισβολή είχε προετοιμαστεί μήνες νωρίτερα, με ρητή ανοχή των Βρετανών και σιωπηλή αποδοχή από τις ΗΠΑ [3].

Παρά τις διεθνείς εγγυήσεις, οι Βρετανοί δεν εφάρμοσαν καμία παρέμβαση για να αποτρέψουν την Τουρκία, όπως όφειλαν βάσει της Συνθήκης Εγγυήσεως [4].

 

Η Χούντα της Αθήνας: Προδοσία ή υποταγή;

 

Το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974), με στήριξη της ελληνικής χούντας και εντολή του Ιωαννίδη, έδωσε το τέλειο πρόσχημα στην Άγκυρα να επέμβει. Όμως όταν έγινε η απόβαση:

Η Ελλάδα δεν αντέδρασε στρατιωτικά, ενώ υπήρχε σχέδιο αποστολής πολεμικών από Κρήτη και Ρόδο [5].

Η ναυτική αποστολή με ενισχύσεις ακυρώθηκε με εντολή από την Αθήνα — πιθανότατα μετά από πιέσεις από τις ΗΠΑ ή το Λονδίνο [6].

 

Οι Βρετανοί: Σιωπηλοί συνεργοί των Τούρκων 

Η Μεγάλη Βρετανία, εγγυήτρια δύναμη της ανεξαρτησίας της Κύπρου, δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αποτρέψει την απόβαση των Τούρκων:

Η RAF δεν αναχαίτισε τουρκικά αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από το νησί.

Οι βρετανικές βάσεις στο Ακρωτήρι και στη Δεκέλεια ήταν δίπλα στα πεδία μαχών, αλλά δεν κινήθηκε ούτε μια μονάδα [7].

Υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες ότι υπήρξε ανοχή και διευκόλυνση της τουρκικής προέλασης από Βρετανούς παρατηρητές [8].

 

Η Αντίσταση της ΕΛΔΥΚ & Εθνοφρουράς: Το θαύμα της Λαπήθου και του Καραβά

Παρά την έλλειψη ενισχύσεων, οι Κύπριοι εθνοφρουροί και η ΕΛΔΥΚ πολέμησαν ηρωικά. Σε πολλές περιπτώσεις οι Τούρκοι ηττήθηκαν σε μάχες σώμα με σώμα:

Η Μάχη της ΕΛΔΥΚ (14-16 Αυγούστου) ήταν μια από τις πιο άνισες και ηρωικές μάχες της νεότερης ιστορίας, με τους Έλληνες να κρατούν μόνοι τους απέναντι σε υπεράριθμους Τούρκους [9].

Αν υπήρχε άμεση ελληνική στρατιωτική αντίδραση, η τουρκική εισβολή πιθανόν να είχε αποτύχει [10].

 

Τα γεωπολιτικά παιχνίδια των «συμμάχων»

Η εισβολή δεν ήταν μόνο τουρκικό εγχείρημα. Ήταν ενταγμένη σε ευρύτερα σχέδια ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου:

Οι ΗΠΑ, μέσω του Χένρι Κίσινγκερ, είχαν ενημερωθεί για την τουρκική πρόθεση και δεν παρενέβησαν [11].

Το ΝΑΤΟ κράτησε ουδέτερη στάση, επιτρέποντας την παράνομη κατοχή του 37% του νησιού.

Η διεθνής κοινότητα δεν απέκλεισε διπλωματικά την Τουρκία ούτε επέβαλε σοβαρές κυρώσεις.

 

Συμπέρασμα – Αν δεν υπήρχε η προδοσία, η Κύπρος δεν θα είχε χαθεί

Εάν: Η Ελλάδα δεν ήταν υπό χουντικό καθεστώς που λειτουργούσε υπό αμερικανο-βρετανική επιρροή

Οι «εγγυήτριες» δυνάμεις τηρούσαν τις δεσμεύσεις τους

Υπήρχε πραγματική πολιτική και στρατιωτική βούληση στην Αθήνα…η Τουρκία δεν θα μπορούσε ποτέ μόνη της να καταλάβει κυπριακά εδάφη.

Η ιστορία της Κύπρου δεν είναι απλά «τουρκική εισβολή». Είναι μια καλά οργανωμένη Δυτική συνενοχή σε βάρος του Ελληνισμού.

 

Πηγές – Αναφορές:

1. Συνθήκη Ζυρίχης–Λονδίνου, 1960

2. Πολυβίου Π., Κύπρος: Το Πείραμα του Συντάγματος 1960–63, Αθήνα, 1995

3. Makarios Drousiotis, Εισβολή και Κατοχή, Λευκωσία 2015

4. United Nations Treaty Series – Treaty of Guarantee (Cyprus) 1960

5. Βασίλης Φίλιας, Η Χούντα και το Κυπριακό, Αθήνα 1997

6. Γιώργος Καραμπελιάς, Κύπρος 1974 – Η Μεγάλη Προδοσία, Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2001

7. British National Archives – FCO Files 1974 (Foreign Office)

8. CIA Declassified Documents on Cyprus Crisis 1974

9. Μαρτυρίες επιζώντων ΕΛΔΥΚ, Αρχείο Ενώσεως Ελλήνων Κυπρίων Αγωνιστών

10. Στρατηγός Ντερτιλής: "Η αποστολή ενισχύσεων είχε ετοιμαστεί και ακυρώθηκε" – συνέντευξη 1994

11. Kissinger Archives, US State Department, 1974 Meetings on Cyprus

ΑΡΘΡΟ 9°

Η ΣΗΜΑΙΑ ΔΕΝ ΚΑΙΓΕΤΑΙ – Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ

 

Η βεβήλωση του εθνικού μας συμβόλου στην Κομοτηνή είναι προσβολή προς ολόκληρο το Έθνος

Σε μια πατρίδα που βάλλεται διαρκώς, κάποιοι νομίζουν πως μπορούν να ατιμάσουν την ψυχή της Ελλάδας χωρίς συνέπειες. Στην Κομοτηνή, ένας άντρας βουλγαρικής καταγωγής — αλλοδαπός που φιλοξενείται στη χώρα μας — κατέβασε την ελληνική σημαία από τα ΚΕΠ και την έκαψε.

Η ενέργεια αυτή δεν αποτελεί μια απλή πρόκληση. Είναι συνειδητή πράξη εθνικής βεβήλωσης. Όταν αγγίζεις τη σημαία ενός Έθνους, αγγίζεις το αίμα των προγόνων του. Αγγίζεις την τιμή των αγωνιστών, το φρόνημα του λαού, την καρδιά ενός ολόκληρου πολιτισμού.

Η Γαλανόλευκη δεν είναι ύφασμα. Είναι τα κορμιά που έπεσαν στο ’21, είναι οι κραυγές των ηρώων του ’40, είναι η Αντίσταση, η Κύπρος, η Πίστη και η Οικογένεια. Και όποιος την καίει, είτε είναι Έλληνας είτε ξένος, πρέπει να λογοδοτεί ενώπιον της Δικαιοσύνης αλλά και της Εθνικής Συνείδησης.

Δεν μπορεί ένας ξένος υπήκοος να έρχεται στην Ελλάδα, να απολαμβάνει τα δικαιώματα και την ασφάλεια που του προσφέρει το ελληνικό κράτος — και να ανταποδίδει με ύβρη και βεβήλωση.

Δεν μπορεί η Ελληνική Πολιτεία να μένει σιωπηλή, να αντιμετωπίζει τέτοια περιστατικά σαν "μεμονωμένα γεγονότα". Γιατί όταν ξεπουλιούνται τα σύμβολα, ξεκινά η διάλυση του Έθνους.

Ο Ελληνικός Λαός δεν είναι μάζα. Είναι ιστορία και φλόγα. Είναι αυτοί που κράτησαν Θερμοπύλες, που έγραψαν το "Όχι", που δεν έσκυψαν κεφάλι. Κι αν σήμερα κάποιοι καίνε τη σημαία, ευθύνη έχουμε κι εμείς αν τους το επιτρέψουμε.

 

Απαιτούμε:

• Άμεση απέλαση του υπεύθυνου
• Νομική τιμωρία για προσβολή εθνικού συμβόλου
• Θωράκιση των ελληνικών αρχών με εθνικά αντανακλαστικά
• Η ανοχή σε τέτοιες πράξεις δεν είναι "ανθρωπισμός". Είναι παρακμή. Κι αν δεν προστατεύσουμε τα ιερά μας, δεν έχουμε αύριο.

Γιατί όποιος προσβάλλει τη Σημαία, δεν έχει θέση στην Ελλάδα.

 

Άρθρο 10°