ΙΣΤΟΡΙΑ

Ελλάδα: Από το Φως των Αρχαίων, στη Δοκιμασία του Σήμερα – Η Ιστορία που Δεν Πρέπει να Ξεχνάμε!

Εισαγωγή Ενοτήτων

• Η Ελλάδα δεν είναι απλώς μια χώρα. Είναι Μνήμη. Είναι Πόνος. Είναι Ψυχή. Είναι ένας Λαός που έγραψε Ιστορία με το αίμα του, την πίστη του και τη φλόγα της ελευθερίας – όχι στα βιβλία, αλλά πάνω στη γη, με νεκρούς και σταυρούς.
• Από τα στενά των Θερμοπυλών στις πεδιάδες των Πλαταιών. Από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας στη μάχη του Μαραθώνα. Από τη φιλοσοφία του Σωκράτη και τη λογική του Αριστοτέλη, στα λιοντάρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
• Ύστερα, το Βυζάντιο. Χίλια χρόνια φως, πίστη, τέχνη και πολιτισμός. Μέχρι που ήρθε η πρώτη προδοσία: το 1204, οι "χριστιανοί" της 4ης Σταυροφορίας άλωσαν την Πόλη, όχι οι βάρβαροι. Την λεηλάτησαν, την κατασπάραξαν, έκλεψαν θησαυρούς αιώνων – εικόνες, χειρόγραφα, τέχνες – και έτσι άναψαν το φιτίλι του "ευρωπαϊκού Διαφωτισμού". Με κλεμμένα ελληνικά φώτα. Και όταν το 1453 η Πόλη έπεσε για δεύτερη φορά, όχι μόνο έπεσε μια Αυτοκρατορία – έπεσε ένα Σύμβολο. Κι όμως, το φως δεν έσβησε. Πέρασε από γενιά σε γενιά. Κρυφά Σχολειά, θρύλοι, όνειρα. Ώσπου ήρθε το 1821.
• Με τη φλόγα της ελευθερίας να σπάει 400 χρόνια σκλαβιάς. Με αντάρτες, με γιαταγάνια, με γονατισμένες μανάδες να ψιθυρίζουν "ελευθερία ή θάνατος".
• Και η Ελλάδα δεν ησύχασε. Πέρασε Μακεδονικούς Αγώνες. Πολέμησε για τη Θράκη, υπέστη βουλγαρική κατοχή, χτύπησε τους Τούρκους στους Βαλκανικούς και μπήκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ματώσαμε για συμμαχίες που μας χρησιμοποίησαν και μας ξέχασαν.
• Κι όταν ήρθε το Έπος του ’40, ο Έλληνας δεν ρώτησε "πόσοι είναι", αλλά "πού είναι". Αντιστάθηκε στον Άξονα, όταν άλλοι προσκυνούσαν. Και όταν ήρθαν οι Ναζί, πολέμησε ξανά – βουνό το βουνό, ψυχή την ψυχή.Αλλά το μεγαλύτερο τραύμα ήρθε μετά. 1945–1949: Μακάβριος Εμφύλιος. Έλληνες να σκοτώνουν Έλληνες, με τη σκανδάλη ξένων. Άγγλων, Αμερικανών, Γιουγκοσλάβων. Ο λαός πληγώθηκε βαθιά, αλλά επιβίωσε προσπαθώντας να αγαπήσει ξανά τον διπλανό και να γίνουν ξανά ένα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το 1974 – Κύπρος. Προδοσία, εισβολή, κατοχή. Η μισή Μεγαλόνησος στα χέρια του Αττίλα. Και οι πληγές ακόμα ανοιχτές.
• Μα η Ελλάδα αντέχει. Αντιστέκεται. Γιατί η ψυχή του Έλληνα δεν λυγίζει. Όποιος ξεχνάει την ιστορία του, τη ξαναζεί. Και εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να την ξεχάσουμε. Ούτε να τη στρογγυλέψουμε, ούτε να την κρύψουμε κάτω από το χαλί της "προόδου". Εδώ, σήμερα, θα τη θυμηθούμε όπως ήταν: σκληρή, ηρωική, πονεμένη, αληθινή. Γιατί μόνο γνωρίζοντας από πού ερχόμαστε, μπορούμε να σταθούμε απέναντι σε αυτά που έρχονται. Και να πούμε με καθαρή φωνή: "Είμαστε ακόμη εδώ."

ΑΡΘΡΟ 1°

Η Ελληνική Κληρονομιά και οι Αποικίες των Αρχαίων Ελλήνων: Ο Φάρος του Πολιτισμού που Φώτισε τον Κόσμο

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από πολιτισμούς που άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στον χρόνο. Από αυτούς, ο ελληνικός πολιτισμός ξεχωρίζει όχι μόνο για την πλούσια φιλοσοφία, την τέχνη και την επιστήμη του, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες διασκόρπισαν τη γνώση και τον πολιτισμό τους σε ολόκληρη τη Μεσόγειο μέσω των αποικιών τους. Η κληρονομιά αυτή εξακολουθεί να φωτίζει τον σύγχρονο κόσμο και να καθορίζει τις βάσεις του δυτικού πολιτισμού.

Η Ελληνική Κληρονομιά: Θεμέλια Πολιτισμού

Η Ελλάδα δεν είναι μόνο η χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία, η Φιλοσοφία, το Θέατρο και η Επιστήμη. Είναι επίσης η κοιτίδα ιδεών και αξιών που διαπνέουν τις σύγχρονες κοινωνίες. Ο Όμηρος, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Ηρόδοτος και πολλοί άλλοι σημάδεψαν τον πολιτισμό με το έργο τους.

Η ελληνική γλώσσα και τα γράμματα, η τέχνη της αρχιτεκτονικής, οι νόμοι, οι αθλητικοί αγώνες (οι Ολυμπιακοί Αγώνες), και η έννοια της πόλης-κράτους (πόλις) είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που η Ελλάδα χάρισε στον κόσμο.

Οι Αποικίες των Αρχαίων Ελλήνων: Γέφυρες Πολιτισμού και Εμπορίου

Από τον 8ο αιώνα π.Χ., οι Έλληνες άρχισαν να ιδρύουν αποικίες σε περιοχές της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας. Η ανάγκη για νέους πόρους, η αύξηση του πληθυσμού και οι εμπορικές φιλοδοξίες οδήγησαν σε μια εκτεταμένη αποικιακή πολιτική.

Σημαντικές Αποικίες

Μασσαλία (Μαρσέιγ, σημερινή Γαλλία): Ιδρύθηκε από τους Φωκαείς και αποτέλεσε βασικό εμπορικό κέντρο.

Νάπολη (Ιταλία): Ιδρύθηκε ως Νεάπολις, νέα πόλη, και αναπτύχθηκε σε σημαντικό λιμάνι.

Συρακούσες (Σικελία): Μια από τις ισχυρότερες ελληνικές αποικίες, κέντρο πολιτισμού και στρατηγικής.

Οδησσός (σημερινή Οδησσός, Ουκρανία): Σημαντικό λιμάνι στη Μαύρη Θάλασσα.

Βυζάντιο (μετέπειτα Κωνσταντινούπολη): Ξεκίνησε ως ελληνική αποικία πριν γίνει η πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Ρόλος των Αποικιών

Οι αποικίες δεν ήταν απλώς τόποι εγκατάστασης. Ήταν κέντρα πολιτισμού, εμπορίου, διάδοσης της ελληνικής γλώσσας και ιδεών. Μέσω αυτών διαδόθηκαν η φιλοσοφία, η επιστήμη, οι τέχνες, αλλά και το ελληνικό δίκαιο και οι θεσμοί.

Η Αλεξάνδρεια: Το Φωτεινό Κέντρο της Ελληνο-Αιγυπτιακής Κληρονομιάς

Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, που ιδρύθηκε το 331 π.Χ. από τον Μέγα Αλέξανδρο, αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα πολιτισμού και γνώσης στην αρχαιότητα. Δεν ήταν μια απλή αποικία, αλλά μια πόλη-κόσμος όπου συνυπήρχαν πολιτισμοί, γλώσσες και επιστήμες.

Στην Αλεξάνδρεια ιδρύθηκε η περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της αρχαιότητας, που συγκέντρωνε όλη τη γνώση της εποχής.

Η πόλη εξελίχθηκε σε φάρο διανοητικής και επιστημονικής προόδου, φιλοξενώντας φιλοσόφους, μαθηματικούς, γεωγράφους και επιστήμονες όπως ο Ευκλείδης και ο Ήρων.

Η Αλεξάνδρεια αποτέλεσε κόμβο που συνέδεε την Ελλάδα με τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την Ινδία, ενισχύοντας τη διάδοση της ελληνικής κουλτούρας.

Οι Ιώνες στη Μέση Ανατολή: Η Εξάπλωση της Ελληνικής Επιρροής

Οι Ίωνες, ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά φύλα, διέπρεψαν ως ναυτικοί και έμποροι, ιδρύοντας αποικίες και εμπορικούς σταθμούς κατά μήκος των ακτών της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής.

Αποικίες όπως η Μίλητος , η Παλμύρα και η Έφεσος αποτέλεσαν βασικά κέντρα πολιτισμού και εμπορίου.

Οι Ίωνες συνέβαλαν στην ανάπτυξη της φιλοσοφίας, της τέχνης και της επιστήμης, με προσωπικότητες όπως ο Θαλή και ο Αναξίμανδρος.

Μέσω των εμπορικών τους δικτύων, επηρέασαν πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής, φέρνοντας μαζί τους ελληνικές ιδέες και τεχνογνωσία.

Η Διάδοση του Ελληνικού Πολιτισμού και η Σημασία του για τον Κόσμο

Η ελληνική κληρονομιά διαδόθηκε ακόμη περισσότερο κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που δημιούργησε μια τεράστια αυτοκρατορία μέχρι την Ινδία. Η εποχή του Ελληνισμού χαρακτηρίστηκε από την εξάπλωση της ελληνικής γλώσσας, της επιστήμης και των τεχνών σε τεράστιες εκτάσεις.

Αυτή η διάδοση δημιούργησε ένα πολιτισμικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο βασίστηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και αργότερα η σύγχρονη Ευρώπη. Πολλές από τις σύγχρονες επιστήμες, το δίκαιο, η πολιτική και η φιλοσοφία έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική παράδοση.

Η Σημερινή Ελληνική Κληρονομιά: Φάρος για το Μέλλον

Η ελληνική κληρονομιά δεν είναι απλώς ιστορία. Είναι ζωντανή και παρούσα, συνεχίζει να εμπνέει και να καθοδηγεί. Από την επιστήμη μέχρι την τέχνη, από την πολιτική μέχρι τον αθλητισμό, η επιρροή της Ελλάδας είναι εμφανής. Η φλόγα της ελληνικής κουλτούρας και αξιών πρέπει να κρατηθεί ζωντανή, ώστε να φωτίσει το μέλλον, να υπενθυμίζει τις ρίζες μας και να εμπνέει τις νέες γενιές να προχωρήσουν με πίστη και γνώση.

Το συμπέρασμα είναι ότι η ελληνική κληρονομιά και οι αποικίες των αρχαίων Ελλήνων αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του δυτικού πολιτισμού. Η ιστορία τους μας διδάσκει τη δύναμη της γνώσης, της καινοτομίας και της αλληλεπίδρασης των λαών.

Ας κρατήσουμε ζωντανό αυτό το φως, τιμώντας το παρελθόν και κοιτώντας το μέλλον με περηφάνια και αποφασιστικότητα.

ΑΡΘΡΟ 2°

Η Προδοσία ως Πληγή του Ελληνισμού – Από την Αρχαιότητα έως Σήμερα

Ο Ελληνισμός δεν έπεσε ποτέ μονάχα από τα ξένα ξίφη. Έπεσε — και συνεχίζει να πέφτει — εκ των έσω. Η ιστορία του Έθνους μας είναι σπαρμένη με νίκες ηρωισμού, αλλά και στιγμές μαχαιριάς στην πλάτη, από δικούς μας. Η προδοσία, συχνά ντυμένη με ράσα, χλαμύδα, γραβάτα ή μανδύα διπλωματίας, υπήρξε διαχρονικός καρκίνος στο σώμα του Γένους.

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Εφιάλτης του Μαλλίος (480 π.Χ.): Ο πρωταρχικός συμβολισμός της προδοσίας. Οδηγεί τους Πέρσες στα νώτα των 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

Ο Αλκιβιάδης (5ος αι. π.Χ.): Μεταπηδά στους Σπαρτιάτες, κατόπιν στους Πέρσες, προδίδοντας Αθήνα, φιλίες και πατρίδα για προσωπική ματαιοδοξία.

Ο Νικίας και η σικελική εκστρατεία (413 π.Χ.): Η δειλία, η αναποφασιστικότητα και η πολιτική αδυναμία οδήγησαν στην πανωλεθρία του αθηναϊκού στρατού στη Σικελία.

Η δωροδοκία των Ολυμπιονικών, 4ος αι. π.Χ.: Ακόμα και οι Αγώνες αμαυρώνονται όταν Έλληνες πολίτες αποδέχονται χρήματα για να προδώσουν ή να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα.

Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής και η "προστασία" της Αθήνας: Δωροδοκία πολιτών, διαίρεση των πόλεων-κρατών, μηδενική εθνική συνείδηση μπροστά στο προσωπικό συμφέρον.

ΡΩΜΑΪΚΗ ΚΑΙ ΠΡΩΙΜΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Οικογένειες που παρέδιδαν πόλεις σε Ρωμαίους για αξιώματα: Δεν αντιστάθηκαν όλοι στη ρωμαϊκή εισβολή. Ορισμένοι τοπικοί άρχοντες παρέδωσαν περιοχές της Ελλάδας με αντάλλαγμα τίτλους ή προστασία.

Βυζαντινοί αξιωματούχοι που συνέβαλαν στην Περσική κατάκτηση της Αντιόχειας (6ος αι.): Εσωτερική διάβρωση του κράτους, ανταλλαγή πληροφοριών και στρατηγικών θέσεων σε εχθρούς.

ΥΣΤΕΡΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ – Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Η παράδοση της Κωνσταντινούπολης στους Λατίνους (1204): Μεταξύ άλλων, οι αντιπαλότητες των Βυζαντινών ηγεμόνων και η αποστασία της αριστοκρατίας άνοιξαν τον δρόμο στους Φράγκους της Δ’ Σταυροφορίας.

Ο Γεννάδιος Σχολάριος (1453): Μετά την Άλωση, αποδέχεται τον ρόλο του Πατριάρχη υπό τον Σουλτάνο, ανοίγει τις πύλες στους Οθωμανούς και φέρεται να καταράστηκε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον τελευταίο αυτοκράτορα, ως "αίτιο του χαμού". Η πρώτη πνευματική "αναγνώριση" του Σουλτάνου ως προστάτη των Ρωμιών.

Ορισμένοι Φαναριώτες στους αιώνες της Τουρκοκρατίας, λειτουργούσαν όχι ως εκπρόσωποι του Γένους αλλά ως γρανάζια της οθωμανικής διοίκησης, συχνά εις βάρος των Ελλήνων ραγιάδων.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ – ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ

Βασιλείς εισαγωγής (Όθων, Γεώργιος Α'): Η χώρα κυβερνάται από ξενόφερτους μονάρχες, συχνά με παρασκηνιακές συνεννοήσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Ο Εθνικός Διχασμός (1915–1917): Η Ελλάδα χωρίζεται στα δύο – Βενιζελικοί και Βασιλικοί – με καταστροφικές συνέπειες. Μπροστά στο εθνικό συμφέρον, επικράτησαν οι μικροπολιτικές.

Καταστροφή της Σμύρνης (1922): Παρά τις νίκες στο μέτωπο, προδοσία, ανοργανωσιά, πολιτικές εντολές υποχώρησης και το "στρίψιμο" από τις Μεγάλες Δυνάμεις έφεραν τη γενοκτονία και τον ξεριζωμό.

ΚΑΤΟΧΗ, ΕΜΦΥΛΙΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΑΟΣ

Δοσίλογοι και συνεργάτες των Ναζί (1941–44): Ολόκληρες κυβερνήσεις και χιλιάδες "Έλληνες" συνέβαλαν στην κατοχή, στους εκτοπισμούς και στα βασανιστήρια Ελλήνων πατριωτών.

Προδοσίες στον Εμφύλιο (1946–49): Πολλές οι σκοτεινές συναλλαγές και από τις δύο πλευρές. Μία Ελλάδα που ξανά-καταστράφηκε εκ των έσω.

ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ – 1974

Από το πραξικόπημα ως την τουρκική εισβολή, η ανικανότητα, η προδοσία και οι ξένες εντολές συνέβαλαν στην αιματοχυσία και στην τουρκική κατοχή του 38% της Μεγαλονήσου, που συνεχίζεται ως σήμερα.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ

 Από τη δεκαετία του 1950, η Ελλάδα δεν στήριξε στρατηγικά το αίτημα των Κυπρίων για Ένωση, επιλέγοντας διαρκώς τον διπλωματικό κατευνασμό. Το δόγμα "να μη δυσαρεστήσουμε τους συμμάχους" υπονόμευσε τον εθνικό σκοπό.

Οι Συμφωνίες Ζυρίχης–Λονδίνου (1959), που υπεγράφησαν πίσω από την πλάτη του κυπριακού λαού, δεν κατοχύρωσαν την αυτοδιάθεση, αλλά παγίωσαν ένα σαθρό, διχοτομικό σύνταγμα με "εγγυήτριες δυνάμεις" την Ελλάδα, την Τουρκία και την Αγγλία — πρακτικά αναγνώριση δικαιώματος επέμβασης της Άγκυρας.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 15ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 – Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

 Η χούντα των Αθηνών, μέσω της Εθνικής Φρουράς και της ΕΟΚΑ Β', ανέτρεψε τον Μακάριο, πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το πρόσχημα ότι είχε "απομακρυνθεί από τον εθνικό στόχο". Πραγματικός στόχος ήταν η επιβολή ελεγχόμενης κυβέρνησης-μαριονέτας.Το πραξικόπημα παρείχε το νομικό και πολιτικό πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει ως "εγγυήτρια δύναμη". Η ίδια η Ελλάδα έδωσε το πάτημα στον εισβολέα.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΑΤΤΙΛΑΣ» – ΔΙΠΛΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΟΧΗ

 20 Ιουλίου 1974: Τουρκικά στρατεύματα αποβιβάζονται στην Κερύνεια. Το ΓΕΕΘΑ και το Αρχηγείο Ναυτικού στην Αθήνα παραμένουν αδρανή. Η ελληνική αεροπορία δεν σηκώνεται. Οι φρεγάτες δεν σαλπάρουν. Ο ελληνικός στρατός στην Κύπρο (ΕΛΔΥΚ) δίνει μάχες με ελάχιστα μέσα, χωρίς εντολές από Αθήνα.

14 Αυγούστου – Αττίλας 2: Ενώ η ανακωχή είχε ξεκινήσει, η Τουρκία εξαπολύει δεύτερο κύμα, καταλαμβάνει το 37% της Κύπρου. Πάλι καμία ελληνική στρατιωτική αντίδραση. Εσκεμμένη απραξία ή εντολή από "συμμάχους";

 Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ

 Εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες, πάνω από 160.000 ξεσπιτωμένοι. Αγνοούμενοι, βασανισμοί, βιασμοί, εκτελέσεις. Το δράμα δεν είναι "πολεμική σύγκρουση" – είναι εθνική καθαίρεση. Η Ελλάδα ουδέποτε επανέφερε στρατιωτική πίεση στην Τουρκία, ούτε διεκδίκησε με επιμονή επιστροφή των εδαφών. Αρκέστηκε σε καταδίκες και «διεθνοποιήσεις».

ΟΙ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ

Από το 1974 έως σήμερα, καμία κυβέρνηση δεν επέβαλε στρατηγική ανάκτησης της Κατεχόμενης Κύπρου. Ούτε πολιτικά, ούτε στρατιωτικά. Ο Αττίλας μονιμοποιήθηκε με τη σιωπή και την απραξία. Η πολιτική των διακοινοτικών συνομιλιών έχει νομιμοποιήσει de facto το ψευδοκράτος. Τα Ηνωμένα Έθνη και η Ε.Ε. μιλούν με "δύο κοινότητες", όχι με Κυπριακή Δημοκρατία και εισβολέα. Σχέδιο Ανάν (2004): Πλήρης αναγνώριση του ψευδοκράτους, επιστροφή των προσφύγων υπό τουρκική διοίκηση, κατάργηση της κυριαρχίας. Οι Κύπριοι το απέρριψαν, αλλά η Αθήνα το είχε αποδεχτεί σιωπηλά.

ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

 Αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου ζητούν σήμερα διεθνή όργανα. Το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο αγγίζει ΑΟΖ που ανήκουν και στην Κύπρο. Η Τουρκία έχει μεταφέρει πληθυσμούς εποίκων στα Κατεχόμενα, αλλά κανείς δεν κινείται νομικά για εθνοκάθαρση.

Ο εποικισμός της Αμμοχώστου συνεχίζεται, ενώ η διεθνής κοινότητα σιωπά.

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ – Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Διάλυση της παιδείας, της πίστης και της ιστορικής συνείδησης μέσω νόμων, "εκσυγχρονισμών", τηλεοπτικής αποχαύνωσης και ηθικής διάβρωσης.

Μνημόνια και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας (2009–σήμερα): Οι κυβερνήσεις από το 2004 και μετά υπέγραψαν δεσμεύσεις, συμφωνίες, υποχωρήσεις και αλλαγές σε εθνικά θέματα δίχως δημοκρατική νομιμοποίηση. Απόρρητα πρωτόκολλα, κρυφές παραχωρήσεις σε Αιγαίο, Θράκη, Σκόπια.

Παραμέληση Έβρου, νησιών, αποστρατιωτικοποίηση και ροή παράνομων μεταναστών: Η εθνική αμυντική πολιτική έγινε υπόθεση “ανθρωπισμού”.

ΑΡΘΡΟ 3°

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204: Όταν το Βυζάντιο Προδόθηκε Από Μέσα

Ποιοι πούλησαν τον Ελληνισμό και γιατί η Πόλη δεν έπεσε, αλλά παραδόθηκε

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους της Δ’ Σταυροφορίας το 1204 αποτελεί ένα από τα πιο τραγικά και ντροπιαστικά κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας. Δεν επρόκειτο για μια ήττα από έναν ανώτερο στρατό, αλλά για την κατάρρευση ενός κράτους εκ των έσω – αποτέλεσμα πολιτικής ανικανότητας, φατριαστικών συγκρούσεων, οικονομικής κατασπατάλησης και εθνικής τύφλωσης.

Σε αυτό το άρθρο ξετυλίγουμε την πικρή αλήθεια: το Βυζάντιο δεν κατακτήθηκε. Διαλύθηκε από μόνο του.

Η Αυτοκρατορική Παρακμή: Οι Άγγελοι και το Χάος στην Εξουσία

Η δυναστεία των Αγγέλων (1185–1204) υπήρξε μοιραία για την αυτοκρατορία. Μέσα σε λιγότερο από δύο δεκαετίες, τέσσερις αυτοκράτορες εναλλάχθηκαν στο θρόνο, καταστρέφοντας την κρατική συνοχή.

Ισαάκιος Β’ Άγγελος (1185–1195): Αδύναμος και σπάταλος, τοποθετούσε ανίκανους συγγενείς σε θέσεις εξουσίας και αντιμετώπιζε την αυτοκρατορία σαν ιδιωτική περιουσία.

Αλέξιος Γ’ Άγγελος (1195–1203): Πραξικοπηματίας που αντί να οργανώσει την άμυνα, λεηλάτησε τα ταμεία και διέφυγε από την Πόλη την κρίσιμη στιγμή.

Αλέξιος Δ’ Άγγελος (1203–1204): Κάλεσε τους σταυροφόρους ως “συμμάχους”, τους έταξε χρήματα, βοήθεια και θρησκευτική υποταγή στον Πάπα – υποσχέσεις που δεν μπορούσε να τηρήσει.

Αλέξιος Ε’ Μούρτζουφλος (1204): Επικράτησε όταν όλα είχαν ήδη κριθεί. Ήταν πολύ αργά. Η εναλλαγή ανίκανων ηγετών και η πολιτική αστάθεια ήταν η απόλυτη συνταγή καταστροφής.

Οικονομικές Αυτοκτονίες και Απροετοίμαστη Άμυνα

Το Βυζάντιο, αντί να επενδύσει σε στρατό, στόλους και οχυρώσεις, δαπανούσε αλόγιστα σε παλάτια, προίκες και διορισμούς. Η ασφάλεια της Πόλης στηρίχθηκε σε μισθοφόρους, που εγκατέλειπαν με την πρώτη δυσκολία. Τα δημόσια ταμεία είχαν στραγγίσει ήδη πριν την πολιορκία. Η άμυνα είχε αφεθεί στην τύχη της. Εμφύλιος Φατριασμός και Θρησκευτικός Διχασμός. Την ώρα που οι σταυροφόροι πλησίαζαν, η εσωτερική σύγκρουση μαίνονταν:

Συγκρούσεις μεταξύ παλατινών, στρατηγών και κληρικών, διχασμένος πληθυσμός: άλλοι έβλεπαν τους Λατίνους ως απελευθερωτές, άλλοι ως αιρετικούς εισβολείς , καμία κοινή στρατηγική, κανένας συντονισμός. Το κράτος δεν είχε ενιαία φωνή. Και οι εχθροί το ήξεραν. Η Συμφωνία που Κατέστρεψε την Πόλη: Ο Αλέξιος Δ’ Άγγελος υποσχέθηκε στους σταυροφόρους: 200.000 ασημένιες μάρκες (ισοδύναμο ~1,2 δισ. € σήμερα) Στρατιωτική βοήθεια από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία Υποταγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον Πάπα. Οι υποσχέσεις δεν υλοποιήθηκαν. Οι σταυροφόροι εξοργίστηκαν και στράφηκαν κατά της Κωνσταντινούπολης.

Η Άλωση και η Λεηλασία του 1204

Στις 13 Απριλίου 1204, η Πόλη λεηλατήθηκε. Οι περιγραφές των χρονικογράφων είναι ανατριχιαστικές: Εκτελέσεις και σφαγές αμάχων , βεβηλώσεις εκκλησιών, ακόμη και μέσα στην Αγία Σοφία. Βιασμοί μοναχών και γυναικών ακόμα και ηλικιωμένων ακόμα και μικρών κοριτσιών, εκτεταμένη πυρκαγιά που κατέστρεψε γειτονιές. Ο ιστορικός Νικήτας Χωνιάτης περιγράφει σκηνές φρίκης. Ο Νικηφόρος Γρηγοράς σημειώνει πως οι Έλληνες έβλεπαν τους σταυροφόρους και αναρωτιούνταν πώς αποκαλούνται “Χριστιανοί”.

Η Αγία Σοφία και οι Κλεμμένοι Θησαυροί

Η Αγία Σοφία –το στολίδι της Ορθοδοξίας– λεηλατήθηκε βάναυσα: ιερά σκεύη και λείψανα αφαιρέθηκαν , εικόνες καταστράφηκαν ή έλιωσαν σε φωτιά για να κουβαληθούν πιο εύκολα ή πουλήθηκαν , εκαντοντάδες κιλά πολύτιμων λίθων (αμέθυστος, ρουμπίνια και κάθε άλλο είδους), το άγαλμα του Ηρακλή του Λύσιππου και άλλα έργα τέχνης λιώθηκαν για το μέταλλο

Τι απέγιναν οι θησαυροί:

Τα χάλκινα άλογα του Ιπποδρόμου μεταφέρθηκαν στη Βενετία και βρίσκονται σήμερα στον Καθεδρικό του Αγίου Μάρκου , το θησαυροφυλάκιο του Αγίου Μάρκου φιλοξενεί χιλιάδες πολύτιμα βυζαντινά αντικείμενα , η συνολική λεία υπολογίζεται σε 900.000 ασημένιες μάρκες από την Κωνσταντινούπολη. Από αυτές: 150.000 μάρκες παραδόθηκαν στους Βενετούς ως οφειλή τους. 50.000 μάρκες διανεμήθηκαν στους σταυροφόρους. 100.000 μάρκες μοιράστηκαν ισότιμα μεταξύ Βενετών και σταυροφόρων. 500.000 μάρκες κρατήθηκαν κρυφά από πολλούς ιππότες. Αυτή η λεία αντιστοιχεί σε περίπου 22,5 τόνους χρυσού ή 50.000 λίβρες αργύρου και σε σημερινά ευρώ ανέρχεται στα 6.000.000.000 δισεκατομμύρια ευρώ!

Τι Ακολούθησε:

Η άλωση του 1204 είχε μακροχρόνιες συνέπειες: Ίδρυση του Λατινικού Κράτους της Κωνσταντινούπολης Διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σε τρία ελληνικά κρατίδια: Νίκαια, Τραπεζούντα, Ήπειρος. Πολιτιστική, θρησκευτική και οικονομική καταστροφή. Το Βυζάντιο χρειάστηκε 57 χρόνια για να ανακτήσει την Πόλη (1261), αλλά δεν συνήλθε ποτέ πραγματικά.

Συμπέρασμα: Όταν ο Εχθρός Είναι Εσωτερικό. Η άλωση του 1204 δεν ήταν νίκη της Δύσης, αλλά ήττα της Ανατολής από τον ίδιο της τον εαυτό. Δεν χρειάστηκε πολιορκία, μόνο παραμέληση, απρονοησία και προδοσία.

Η Κωνσταντινούπολη δεν ηττήθηκε. Παραδόθηκε.

ΑΡΘΡΟ 4°

Η Ιστορία του Έθνους και η Λήθη της Καταστροφής: Από τη Μεγάλη Ελλάδα στην Αρπαγή της Δόξας

Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ μικρή. Την Ελλάδα τη μικραίνουν όσοι ξέχασαν ποιοι ήταν.

Πολύ πριν η Ρώμη υψώσει Κολοσσαία και νιπτήρες αίματος, η ελληνική φλόγα έλαμπε στις ακτές της Κάτω Ιταλίας — της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Graecia), εκεί όπου οι Έλληνες δεν αποίκησαν, αλλά πολιόρκησαν το σκοτάδι με φως: φως πολιτισμού, πόλεων, νόμων, αριθμών και μουσικής [1][2][3].

Η Κάτω Ιταλία ήταν Ελλάδα

Σύβαρις, Κρότωνας, Τάρας, Ποσειδωνία, Νεάπολις: Πόλεις ελληνικές, με ναούς σε δωρικό ρυθμό, με θέατρα, γυμνάσια, φιλοσόφους και αρχιτέκτονες. Εκεί δίδαξε ο Πυθαγόρας. Εκεί χτίστηκαν τα πρώτα υδραγωγεία και εφαρμόστηκε η συμμετρία στην πολεοδομία [2][10].

Η Magna Graecia δεν ήταν περιφέρεια – ήταν η αιχμή του ελληνισμού στη Δύση. Και γι’ αυτό ακριβώς έγινε στόχος.

Η βίαιη ρωμαϊκή κατάκτηση και το αίμα του Αρχιμήδη

Όταν οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στις ελληνικές πόλεις της Σικελίας και της Κάτω Ιταλίας, δεν σεβάστηκαν ούτε σοφία, ούτε επιστήμη, ούτε Ιερά. Ο Αρχιμήδης, κορυφαίο πνεύμα της εποχής, σκοτώθηκε από ρωμαίο στρατιώτη κατά την άλωση των Συρακουσών [4][5].

«Μη μου τοὺς κύκλους τάραττε», φέρεται να είπε [6]. Το αίμα του χύθηκε πάνω στα ίδια τα διαγράμματα της μηχανικής και των μαθηματικών. Ένα πνεύμα αιώνιο, δολοφονημένο από έναν στρατιώτη που ούτε καταλάβαινε τι βεβήλωνε.

Το Κολοσσαίο: Μια σκιά ελληνικής τελειότητας

• Το περίφημο Κολοσσαίο, θαύμα της Ρώμης, δεν είναι παρά παραποίηση ελληνικών θεάτρων και σταδίων.
• Η γεωμετρική συμμετρία βασίζεται στη θεωρία του Πολύκλειτου.
• Η χρήση τόξων και καμάρων, ήδη εφαρμοζόταν στα υδραγωγεία της Σάμου (Ευπαλίνειο Όρυγμα) και άλλων πόλεων [10][11].
• Η διάταξη των καθισμάτων και η χρήση φυσικού ήχου υπάρχει πρώτα στην Επίδαυρο, όχι στην Ιταλία.
• Ο ίδιος ο Βιτρούβιος (De Architectura) παραδέχεται ότι η ρωμαϊκή αρχιτεκτονική οφείλει σχεδόν τα πάντα στους Έλληνες [9].
• Οι Ρωμαίοι δεν καινοτόμησαν – μιμήθηκαν και απλοποίησαν [7][8].

Ο ρυθμός στα κτήρια και τα κλεμμένα σχέδια

• Ο δωρικός ρυθμός, που θεωρείται σήμερα "κλασικός", δεν είναι ρωμαϊκός. Είναι ελληνικότατος. Ολόκληρη η ρωμαϊκή αισθητική, από τα δημόσια κτήρια ως τα υδραγωγεία και τους ναούς, βασίζεται σε ελληνικές αρχές [12][13][14].
• Από την Ποσειδωνία της Ιταλίας ως το Θησείο της Αθήνας, η ελληνική συμμετρία, η αρμονία, η ισορροπία δεν είναι «σχολή». Είναι το ίδιο το μέτρο της Τέχνης.

Το χρέος μας: να μην ξεχάσουμε

Η λήθη είναι μεγαλύτερη προδοσία από την ήττα. Η Ιστορία του Έθνους μας δεν είναι απλώς διαδρομή: είναι στόχος εξάλειψης, υποκλοπής και παραχάραξης.

Από τη Ρώμη μέχρι τη σύγχρονη Δύση, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν είμαστε τόσο μοναδικοί. Μα είμαστε. Και θα παραμείνουμε.

Η Μεγάλη Ελλάδα δεν χάθηκε. Κοιμάται στις πέτρες της Ιταλίας, αλλά ζει στη σκέψη, στην Τέχνη και στο αίμα μας. Όσο θυμόμαστε, όσο γράφουμε, όσο ανασταινόμαστε, ο Ελληνισμός δεν πεθαίνει.

ΑΡΘΡΟ 5°

Αρχαία Ελλάδα – Ο Τελειότερος Πολιτισμός που Γνώρισε ο Κόσμος

Εσύ, που τολμάς να ειρωνευτείς ή να μειώσεις τον Ελληνικό Πολιτισμό από οποία χώρα και να είσαι ειδικά από χώρες που δε έχουν ιστορία και προσπαθούν να κλέψουν από άλλες χώρες , όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά για σένα βάρβαρε που μειώνεις τον Ελληνισμό, μάθε πως: Η Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν απλώς προηγμένη για την εποχή της – ήταν χιλιετίες μπροστά. Αν εσύ τότε έτρωγες ωμό κρέας σε σπηλιές, ο Έλληνας ήδη φιλοσοφούσε το Σύμπαν, έκτιζε Παρθενώνες και χαρτογραφούσε το ανθρώπινο πνεύμα.

1. Επιστήμη και Τεχνολογία.

Μηχανισμός των Αντικυθήρων (2ος αι. π.Χ.): Ο πρώτος αναλογικός υπολογιστής στην ιστορία της ανθρωπότητας, ικανός να προβλέπει εκλείψεις, θέσεις πλανητών και Ολυμπιακούς Αγώνες. Χρειάστηκε η σύγχρονη τομογραφία για να κατανοηθεί πλήρως[^1].

Ήρων ο Αλεξανδρεύς (1ος αι. π.Χ.): Εφεύρε την πρώτη ατμομηχανή ("Αιόλου Σφαίρα") και αυτόματα ρομπότ, με χρήση υδραυλικής και πνευματικής τεχνολογίας[^2].

Αρχιμήδης: Υπολόγισε τον αριθμό π, ανακάλυψε τους μοχλούς, τις τροχαλίες και το υδραυλικό κοχλία. Μπορούσε να κάψει πλοία με κάτοπτρα και ήξερε λογισμούς και θεωρίες που άρχισαν να καταλαβαίνουν οι "σύγχρονοι" τον 17ο αιώνα[^3].

2. Πολιτική και Φιλοσοφία.

Δημοκρατία στην Αθήνα: Το πρώτο οργανωμένο δημοκρατικό πολίτευμα στον κόσμο. Εσύ μάλλον ακόμη κυβερνιόσουν από μάγους ή δεσπότες.

Πλάτων, Αριστοτέλης, Σωκράτης: Έθεσαν τα θεμέλια της Λογικής, της Ηθικής, της Πολιτικής, της Μεταφυσικής, πάνω στα οποία στηρίχθηκε όλος ο δυτικός πολιτισμός.

Ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο και επηρέασε ακόμη και τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ και την Αναγέννηση.

3. Ιατρική και Μαθηματικά:

Ιπποκράτης: Ο πατέρας της Ιατρικής. Έθεσε επιστημονικές βάσεις με τον όρκο που ακόμη ορκίζονται οι γιατροί στο σημερινό κόσμο. Μιλούσε για διατροφή, περιβάλλον και πρόληψη, όταν άλλοι θυσίαζαν σε τοτέμ και φανταστικές δημιουργίες.

Ευκλείδης και Ερατοσθένης: Έγραψαν γεωμετρία που ακόμη διδάσκεται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια του κόσμου. Ο Ερατοσθένης μέτρησε την περιφέρεια της Γης με ακρίβεια που σοκάρει — τον 3ο αιώνα π.Χ.!

4. Τέχνες, Θέατρο, Ποίηση

Θέατρο: Οι Έλληνες ίδρυσαν το θέατρο ως ιερή πράξη αγωγής και κάθαρσης. Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοφάνης – όχι απλώς συγγραφείς, αλλά διαμορφωτές της ανθρώπινης ψυχής[^9].

Ποίηση – Όμηρος: Με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ο Όμηρος έπλασε την ταυτότητα του ελληνικού (και ευρωπαϊκού) ανθρώπου.

Γλυπτική και Αρχιτεκτονική: Ο Παρθενώνας, έργα του Φειδία και του Πολύκλειτου – αισθητικά και δομικά άλματα που δεν ξεπέρασε καμία Αναγέννηση.

5. Μουσική και Θεωρία Τέχνης

Η Μουσική ως Επιστήμη: Ο Πυθαγόρας και ο Αριστόξενος θεμελίωσαν την θεωρία αρμονίας, ρυθμού και ήχου. Οι Έλληνες μιλούσαν για «ήθος της μουσικής», όταν άλλοι απλώς χτυπούσαν τύμπανα[^7].

6. Η Ελληνική Γλώσσα – Μητέρα όλων των Εννοιών

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα που συνέδεσε τον άνθρωπο με τον Νου (Λόγο), το Είναι, το Αγαθό, το Ωραίο και το Ιερό.

Όποιος μιλά για "φιλοσοφία", "δημοκρατία", "τραγωδία", "λογική", "φυσική" κ.λπ., μιλά ελληνικά χωρίς να το ξέρει[^8].

7. Η Παγκόσμια Κληρονομιά του Ελληνισμού

Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική δύναμη. Δεν επέβαλε με σπαθί τον πολιτισμό της.

Τον μετέδωσε με το φως του Λόγου και την ανωτερότητα του Πνεύματος.

Από την Αναγέννηση έως την Επανάσταση του 1821, από την Ορθοδοξία μέχρι τις επιστήμες, ο Ελληνισμός υπάρχει ως θεμέλιο και κορυφή μαζί.

8. Οικουμενική Ακτινοβολία:

Η Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν απλώς ένας πολιτισμός – ήταν ένα φως που έλαμψε στην οικουμένη. Ο Περικλής, ο Φειδίας, ο Αισχύλος, ο Θουκυδίδης, ο Πλάτωνας, ο Λεωνίδας, ο Αλέξανδρος… έχτισαν το πνευματικό DNA της Ευρώπης, και όχι μόνο.

Αν σήμερα εσύ έχεις σχολείο, γιατρό, ρολόι, δίκαιο ή καν γραφή — είναι επειδή υπήρξαν Έλληνες.

Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί στην Ιστορία όπως : Κινέζικος ,Ινδικός, Αιγυπτιακός, Ρωμαϊκός(αντιγραφή του ελληνικού Ιδεώδες), Σουμεριακός, Περσικός, αυτοί μεγάλοι πολιτισμοι υπήρχαν και κάποιοι υπάρχουν έως και σήμερα, αυτό το παραδεχόμαστε ακράδαντα!

Αλλά μόνο ένας πολιτισμός αξίζει να λέγεται πραγματικά ανθρώπινος, καθολικός και αιώνιος.

Ο Ελληνικός Πολιτισμός.

Υποσημειώσεις / Πηγές:

• [^1]: Freeth, T. et al. (2006). Nature – “Decoding the Antikythera Mechanism”
• [^2]: Lucio Russo, The Forgotten Revolution (Springer, 2004)
• [^3]: Heath, T. L., The Works of Archimedes, Cambridge University Press
• [^4]: J. G. Lennox, Aristotle's Philosophy of Biology, Cambridge University Press
• [^5]: Edelstein & Edelstein, Asclepius: A Collection of Medical Texts, JHU Press
• [^6]: Plato, Republic; Aristotle, Politics; Thucydides, History of the Peloponnesian War
• [^7]: Barker, A. (1984). Greek Musical Writings, Cambridge University Press
• [^8]: Babiniotis, G. (2002). Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Κέντρο Λεξικολογίας
• [^9]: Hall, E. (2010). Greek Tragedy: Suffering under the Sun, Oxford University Press
• [^10]: Boardman, J. (1991). Greek Art, Thames & Hudson

Ποιοι πολιτισμοί ήρθαν πρώτοι;

Πολιτισμός Περίοδος άνθησης Γλώσσα & γραφή Πολιτική οργάνωση Παρατήρηση.

Ελληνικός τέλη 4ης χιλιετία π.Χ. έως σήμερα Μυκηναϊκή, Αρχαία Ελληνική Πόλεις-κράτη, δημοκρατίες Πρώτος με λογική, επιστήμη, τέχνες, ελευθερία

Σουμεριακός 3000–2000 π.Χ. Σφηνοειδής Θεοκρατία Εφηύραν γραφή αλλά χωρίς επιστήμη

Αιγυπτιακός 3000–500 π.Χ. Ιερογλυφικά Φαραωνική απολυταρχία Μεγάλη αρχιτεκτονική, αλλά χωρίς φιλοσοφία

Ινδικός (Ινδία-Βέδες) 2000–600 π.Χ. Σανσκριτικά Καθεστωτικό ιερατείο Μεταφυσικός, όχι ορθολογικός

Κινεζικός 1700 π.Χ. και εξής Κινεζικά ιδεογράμματα Αυτοκρατορίες Εσωστρεφής, μακρόβιος, χωρίς ελευθερία

Περσικός 550–330 π.Χ. Παλαιοπερσικά Μοναρχία Πρώτοι σε κρατική οργάνωση, όχι σε ιδέες

Ρωμαϊκός 500 π.Χ.–476 μ.Χ. Λατινικά Συγκλητική δημοκρατία → αυτοκρατορία Μίμηση ελληνικών θεσμών

Εβραϊκός 1200 π.Χ.–70 μ.Χ. Εβραϊκά Θεοκρατικό βασίλειο Θρησκευτική συμβολή, όχι πολιτιστική πρωτοκαθεδρία.

Πριν γεννηθεί η Ρώμη, ο Σόλων έγραφε νόμους. Πριν σχηματιστεί η Κίνα, ο Όμηρος τραγουδούσε την Ιλιάδα.Πριν σκεφτεί κανείς να μιλήσει για "πολιτική", ο Αριστοτέλης έγραφε την Πολιτεία. Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι ο πατέρας κάθε πολιτισμένου κόσμου.

Άρθρο 6°

Ιωάννης Καποδίστριας – Το Μεγαλείο του Πρώτου Έλληνα Ηγέτη

«Εις το εξής δεν ανήκω εις εμαυτόν, ανήκω εις την πατρίδα»

— Ιωάννης Καποδίστρια

Ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν υπήρξε απλώς ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας. Υπήρξε ο πρώτος πραγματικός ηγέτης του νέου ελληνικού κράτους, ένας παγκόσμιος διπλωμάτης, ένας άνθρωπος της πίστης και της αποστολής, που αφιέρωσε τη ζωή του στην αναγέννηση της Πατρίδας. Η θυσία του δεν ήταν απλώς πολιτική. Ήταν εθνική αυτοθυσία.

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ – ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

Γεννημένος στην Κέρκυρα το 1776, σε οικογένεια ευγενούς αλλά ελληνικής συνείδησης, ο Ιωάννης έλαβε πνευματική και κλασική παιδεία. Μιλούσε άπταιστα ελληνικά, ιταλικά, γαλλικά και ρωσικά. Η πίστη του στον Θεό και στον Ελληνισμό υπήρξαν οι δύο άξονες της ζωής του.

Ο ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Πριν τον ερχομό του στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας διέπρεψε ως υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας υπό τον Τσάρο Αλέξανδρο Α'. Το όνομά του έγινε γνωστό στην Ευρώπη του Κογκρέσου της Βιέννης (1815), όπου υπερασπίστηκε με αξιοθαύμαστη επιμονή τα δίκαια των υπόδουλων Ελλήνων¹.

Η ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Αποσύρθηκε από τη ρωσική διπλωματία για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Αγώνα των Ελλήνων, και το 1827 ανακηρύχθηκε Κυβερνήτης του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Ανέλαβε μια Ελλάδα ρημαγμένη, με κατακερματισμένα φέουδα και πολέμαρχους, χωρίς οικονομία, θεσμούς ή εθνική διοίκηση.

Η ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ήταν θεμελιωτής του ελληνικού κράτους σε όλους σχεδόν τους τομείς: διοικητικό, εκπαιδευτικό, στρατιωτικό, οικονομικό, εκκλησιαστικό, κοινωνικό και γεωργικό. 

1. Κεντρική Διοίκηση – Κράτος Δικαίου

• Ίδρυσε το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό όργανο πριν από τη Βουλή.
• Καθιέρωσε προσωπική δημόσια διοίκηση, με διορισμένους νομάρχες και έπαρχους.
• Εδραίωσε τις βάσεις για ενιαία εθνική διοίκηση, σε αντίθεση με την προηγούμενη φατριαστική κατάσταση.
• Έθεσε τις πρώτες βάσεις για την Ελληνική Δικαιοσύνη και διόρισε δικαστές.

2. Οικονομία και Χρηματοπιστωτικό Σύστημα

• Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα (πρώιμη μορφή εθνικής τράπεζας).
• Εισήγαγε τον Φοίνικα (πρώτο εθνικό νόμισμα).
• Εδραίωσε φορολογικό σύστημα και τελωνεία.
• Αντιτάχθηκε στην ξένη οικονομική κηδεμονία με αυστηρή πολιτική κατά των δανείων.

3. Παιδεία – Εκπαίδευση

• Ίδρυσε τα πρώτα δημόσια σχολεία σε πολλές πόλεις.
• Έστειλε υποτρόφους στο εξωτερικό για να μορφωθούν.
• Ίδρυσε το Κεντρικό Σχολείο στην Αίγινα, που λειτούργησε ως Παιδαγωγική Ακαδημία.
• Προώθησε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και της κλασικής παιδείας.

4. Υγεία – Κοινωνική Μέριμνα

• Ίδρυσε τα πρώτα δημόσια νοσοκομεία και φαρμακεία.
• Καθιέρωσε κτηνιατρική υπηρεσία και υπηρεσίες για τον δημόσιο εμβολιασμό.
• Ίδρυσε ορφανοτροφεία και οργάνωσε την περίθαλψη ορφανών του Αγώνα.

5. Εκκλησία και Πίστη

• Στήριξε ενεργά την Ορθόδοξη Εκκλησία.
• Καθιέρωσε επίσημα την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνα.
• Δεν υπέγραψε ποτέ αποκοπή της Εκκλησίας της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο — παρέμεινε πιστός στην παράδοση.

6. Γεωργία – Ανασυγκρότηση παραγωγής

• Διέθεσε εθνικά κτήματα σε ακτήμονες.
• Ίδρυσε γεωργικά σχολεία και πειραματικά αγροκτήματα.
• Εισήγαγε νέες μεθόδους καλλιέργειας και αποκατάστησε τις αγορές τροφίμων.

7. Άμυνα – Στρατός και Τάξη

• Οργάνωσε τα πρώτα τακτικά στρατιωτικά σώματα.
• Ίδρυσε τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (στην Αίγινα αρχικά).
• Καθιέρωσε Σώμα Χωροφυλακής (Αστυνομία).
• Ανέπτυξε ναυτικό και λιμενικό σώμα.

8. Υποδομές και Δημόσια Έργα

• Ίδρυσε δημόσια εργοστάσια και βιοτεχνίες για υλικά, χαρτί, ύφασμα, όπλα.
• Ξεκίνησε την κατασκευή λιμένων, οδικών έργων, αποθηκών και δημόσιων κτιρίων (π.χ. στην Αίγινα και στο Ναύπλιο).
• Δρομολόγησε αστικά σχέδια για οργανωμένες πόλεις.

9. Διπλωματία και Εθνική Κυριαρχία

• Διατήρησε αυστηρή ανεξαρτησία από τις «Προστάτιδες Δυνάμεις».
• Διεκδίκησε διεύρυνση των συνόρων του ελληνικού κράτους.
• Έθεσε τις βάσεις για την οριστική αναγνώριση της Ελλάδος ως ανεξάρτητου κράτους (Συνθήκη του Λονδίνου, 1830).

Ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν ήταν απλώς Κυβερνήτης – ήταν Αναγεννητής. Σε μόλις 3 χρόνια διακυβέρνησης (1828–1831), έθεσε τις βάσεις του Νεοελληνικού Κράτους, παλεύοντας ενάντια σε εσωτερική φαυλότητα και εξωτερικά συμφέροντα. Η Ελλάδα μετά τον θάνατό του μπήκε στο καθεστώς της Βαυαρικής Μοναρχίας και σταδιακά στον ξενικό έλεγχο μέχρι και σήμερα εν έτη 2025.

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ

Όμως η πατριωτική και ασυμβίβαστη πολιτική του συγκρούστηκε με τις τοπικές φατρίες, τους ολιγάρχες των όπλων, και τους ξένους προξένους που επιθυμούσαν την Ελλάδα υποτελή. Οι Μαυρομιχαλαίοι, σύμβολα της τοπικής φεουδαρχίας, έγιναν το εργαλείο δολοφονίας του.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ – ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, ο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονείται έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, από τον Γεώργιο και τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη³. Δεν έπεσε απλώς ένας πολιτικός – έπεσε ο Πατέρας του Έθνους. Η Ελλάδα έκτοτε δεν ξαναγνώρισε ηγέτη τέτοιου ήθους και εμβέλειας.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Ο Καποδίστριας δίδαξε ότι το Κράτος υπάρχει για να υπηρετεί τον Λαό και την Πατρίδα, όχι τα κόμματα, τις πρεσβείες ή τους ντόπιους άρχοντες. Έζησε με νηστεία, προσευχή και αυταπάρνηση. Δεν νυμφεύτηκε, δεν πλούτισε, δεν πρόδωσε.

Σήμερα, που η Ελλάδα στενάζει υπό νέο ζυγό – τραπεζικό, μεταναστευτικό, πολιτιστικό – η μνήμη του Καποδίστρια είναι πυξίδα Εθνικής Αναγέννησης.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν δολοφονήθηκε μόνο από χέρια ανθρώπων. Δολοφονήθηκε από ένα σύστημα που δεν ήθελε να υπάρξει ανεξάρτητη Ελλάδα. Η ψυχή του όμως ζει, μέσα σε κάθε Έλληνα που αντιστέκεται, που χτίζει, που δεν ξεπουλιέται.

Εάν κάποτε η Ελλάς αναστηθεί, θα χρωστά την ανάστασή της στον Ιωάννη Καποδίστρια.

Υποσημειώσεις:

1. Φωτάκος, Απομνημονεύματα, τ. Β΄, σ. 213-215.

2. Διονύσης Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάσταση, τ. 6ος, σ. 81-102.

3. Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 5ος, σ. 54-60.